سه گام تا رسیدن به رحمت الهی

راه رسیدن به رحمت بی انتهای الهی که آیات 54 و 55 سوره زمر آن را به تمام مشتاقان طی این طریق معرفی می کنند.
قرآن کریم پس از آنکه در آیه 52 به تمام بندگان گنهکار الهی مژده آمرزش تمامی گناهان را می دهد (إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا) راه بازگشت و دست‌یافتن به رحمت الهی را نیز به آن‌ها آموزش می دهد:

گام نخست : توبه و پشیمانی از گناه و روی آوردن به سوی خدا: در آغاز توصیه می کند که به سوی پروردگارتان بازگردید و مسیر زندگی خود را اصلاح کنید (وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّكُمْ).

گام دوم : ایمان آوردن و تسلیم بودن در برابر فرمان او: در این مرحله دستور این است که در برابر او تسلیم شوید و فرمانش را به گوش جان بشنوید و پذیرا گردید (وَأَسْلِمُوا لَهُ).

گام سوم : عمل صالح: بعد از پیمودن آن دو مرحله نوبت به مرحله سوم می رسد که مرحله عمل است. می فرماید: از بهترین دستوراتی که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید (وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَیْكُم مِّن رَّبِّكُم).

الف: عروسی      ب: تولد فرزند        پ: برگشت از مکه      ت: خرید خانه

·         برگرفته از کتاب کشکول ریاحین            بقلم: استاد محمد علی ریاحی فرد

    * هر کس از شما در خوردن قسم جدی تر است، به جهنم نزدیک تر است

     *  دانشمند تر از همه کسی است که دانش دیگران را به دانش خود بیفزاید.

 پیامبر اکرم (ص) بیش از هزار و چهار صد سال پیش در روز 17 ربیع الاول ( برابر 25 آوریل 570 میلادی ) در شهر مکه چشم به جهان گشود. رسول خدا در فصل بهار متولد شده است.  شيعه معتقد است كه در روز جمعه به دنيا آمده اند , اهل تسنن بيشتر گفته اند در روز دوشنبه . اینکه در چه ساعتى از شبانه روز به دنيا آمده اند ، شايد اتفاق نظر باشد كه بعد از طلوع فجر به دنيا آمده اند ، در بين الطلوعين .
 پدرش عبد الله در بازگشت از شام در شهر یثرب ( مدینه ) چشم از جهان فروبست و به دیدار کودکش ( محمد ) نایل نشد.  مادر " محمد " آمنه  دختر وهب بن عبد مناف بود. برابر رسم خانواده های بزرگ مکه " آمنه " پسر عزیزش ، محمد را به دایه ای به نام حلیمه سپرد تا پاک و دور از آلودگیهای شهر پرورش یابد . نگرانی " عبد المطلب " در واپسین دم زندگی بخاطر فرزند زاده عزیزش محمد بود . به ناچار " محمد " در سن هشت سالگی به خانه عموی خویش ( ابو طالب ) رفت و تحت سرپرستی او قرار گرفت .

آرامش و وقار و سیمای متفکر " محمد " از زمان نوجوانی در بین همسن و سالهایش کاملا مشخص بود . بحیرا هنگام ملاقات محمد - کودک ده یا دوازده ساله - از روی نشانه هایی که در کتابهای مقدس خوانده بود ، با اطمینان دریافت که این کودک همان پیغمبر آخر الزمان است. در این دوران که برای افراد عادی ، سن ستیزه جویی و آلودگی به شهوت و هوسهای زودگذر است ، برای محمد جوان ، سنی  بود همراه با پاکی ، راستی و درستی ، تفکر و وقار و شرافتمندی و جلال . آن اندازه مورد اعتماد بود که به " محمد امین " مشهور گردید .

وقتی امانت و درستی محمد ( ص ) زبانزد همگان شد ، زن ثروتمندی از مردم مکه بنام خدیجه دختر خویلد که پیش از آن دوبار ازدواج کرده بود و ثروتی زیاد و عفت و تقوایی  بی نظیر داشت ، خواست که محمد ( ص ) را برای تجارت به شام بفرستد و از سود بازرگانی خود سهمی به محمد ( ص ) بدهد . محمد ( ص ) این پیشنهاد را پذیرفت.  خدیجه شیفته امانت و صداقت محمد ( ص ) شد . چندی بعد خواستار ازدواج با محمد گردید . محمد ( ص ) نیز این پیشنهاد را قبول کرد . در این موقع خدیجه چهل ساله بود و محمد (ص) بیست و پنج سال داشت . خدیجه تمام ثروت خود را در اختیار محمد ( ص ) گذاشت و غلامانش را نیز بدو بخشید . محمد ( ص ) بیدرنگ غلامانش را آزاد کرد و این اولین گام پیامبر در مبارزه با بردگی بود. خانه خدیجه پیش از ازدواج پناهگاه بینوایان و تهیدستان بود . در موقع ازدواج هم کوچکترین تغییری  - از این لحاظ - در خانه خدیجه بوجود نیامد و همچنان به بینوایان بذل و بخشش می کردند .

حضرت خديجه (س) در ايام همسرى با حضرت محمد (ص) از احترام ويژه رسول‏ خدا(ص) برخوردار بود و پيامبر(ص) نيز همسرى مهربان و وفادار براى او بود. آن حضرت پس از وفات خديجه (در رمضان سال دهم بعثت) همواره از او به نيكى ياد می‏كرد.

پیامبر اعظم بیشتر اوقات فراغت را به خارج مکه می رفت و مدتها در دامنه کوهها و میان غار می نشست و در شگفتیهای جهان خلقت به تفکر می پرداخت و با خدای جهان به راز و نیاز سرگرم می شد غار حرا در شمال مکه در بالای کوهی قرار دارد که هم اکنون نیز مشتاقان بدان جا می روند و خاکش را توتیای چشم می کنند  . سالها بدین منوال گذشت ، خدیجه همسر عزیز و باوفایش نیز می دانست که هر وقت محمد(ص) در خانه نیست ، در " غار حرا " بسر می برد . این نقطه دور از غوغای شهر و بت پرستی و آلودگیها ، جایی است که شاهد راز و نیازهای محمد ( ص ) بوده است بخصوص در ماه رمضان که تمام ماه را محمد (ص) در آنجا بسر می برد . این تخته سنگهای سیاه و این غار ، شاهد نزول " وحی " و تابندگی انوار الهی بر قلب پاک او بوده است . این همان کوه " جبل النور"است که هنوز هم نورافشانی می کند.

محمد امين ( ص ) قبل از شب 27 رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نياز با آفريننده جهان مي پرداخت و در عالم خواب رؤياهايی مي ديد برابر با عالم واقع و روح بزرگش برای پذيرش وحی - کم کم - آماده مي شد . درآن شب بزرگ جبرئيل فرشته وحی،  مأمور شد آياتی از قرآن را بر محمد ( ص ) بخواند و او را به مقام پيامبری مفتخر سازد . سن محمد ( ص)در اين هنگام چهل سال بود . در سکوت و تنهايی جبرئيل از محمد ( ص ) خواست اين آيات را بخواند :" اقرأ باسم ربک الذی خلق . خلق الانسان من علق . اقرأ وربک الاکرم . الذی  علم بالقلم . علم الانسان ما لم يعلم  يعنی : بخوان به نام پروردگارت که آفريد . او انسان را از خون بسته آفريد . بخوان به نام پروردگارت که گرامي تر و بزرگتر است . خدايی که نوشتن با قلم را به بندگان آموخت . به انسان آموخت آنچه را که نمي دانست .پیامبر گفت : من توانايی  خواندن ندارم . فرشته از او خواست که " لوح " را بخواند اين آيات سرآغاز مأموريت بيار توانفرسا و مشکلش بود .

 1. بشارتهای انبیای گذشته
بر پایه بعضی از اخبار، پیغمبران الهی هموارهبه آمدن حضرت محمّد صلی الله علیه و آله مژده می دادند.

خدای سبحان، کتابی آسمانی بر پیامبر اکرم (ص) فرو فرستاد و آن، نوری است که خاموشی ندارد، دریایی ژرف است که قعر آن به چنگ ادراک آدمی [بشر عادی] نمی افتد، و راهی است که در آن گمراهی نیست، خداوند آن را فرونشاننده تشنگی علمی دانشمندان و خرّمی دل های فقیهان و راه روشن سالکانِ صالح قرار داد.
حضرت محمّد (ص) فرمود:  "فضل القرآن علی سائر الکلام کفضل اللّه جلّ جلاله علی خلقه" برتری قرآن نسبت به دیگر سخنان، مانند برتری خداوند ـ جلّ جلاله ـ بر خلق اوست. کتابی که کسی توانایی آوردنش را ندارد، گرچه تمام انس و جن در این زمینه با یکدیگر همکاری کنند؛ حتّی توانایی آوردن دو سوره مانند قرآن را ندارند. بالاتر آنکه، حتّی یک سوره هم نمی توانند بیاورند.
از این جا می توان به طور قطعی، حکم کرد که قرآن مجید افضل از دیگر کتاب های آسمانی است و آورنده قرآن نیز افضل از انبیای پیشین است

خدای متعال در قرآن كریم پیامبر (ص) خود را با چهار صفت بسیار مهم  به مردم معرفی می كند:

» لقد جائَكم رَسولٌ مِن انفسِكم عَزیزٌ عَلیهِ مَا عَنِتمْ حَرِیصٌ عَلیكم بالمُؤمِنِین رَوُفٌ رَحیم «

 مردمی است

چون از مردم است به همه  دردها و مشكلات آنان آشنا است؛ مِنْ اَنفُسِكم

دلسوز است

از هر گونه ناراحتی و رنج و زیان مردم سخت ناراحت می شود؛ عَزیزعلیه مَا عَنتم

علاقه زیادی به مردم دارد

عشق بسیار به خیر و سعادت و پیشرفت و بزرگی و مجد و هدایت مردم دارد حَریصٌ عَلیكم

مهربان و رئوف است

نسبت به مؤمنین مهربانی و رأفت خاصی دارد؛ «بِالمُؤمِنینَ رَؤفٌ رَحیم»

من برای کامل کردن فضایل اخلاقی مبعوث شده ام. 

امیرالمؤمنین(ع) فرمود: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله؛

-  نسخه های شفابخش دارد: نسخه های او تمام بیماری ها، حتی قلب های كور و گوش های سنگین و زبان های لال را شفا می دهد .

پيامبر اسلام(ص) چه در مكّه معظمه و چه در مدينه، داراى اصحاب و ياران باوفايى بود كه برخى از آنان پيش از آن حضرت و برخى ديگر پس از ايشان از دنيا رفتند و تعداد آنان به هزاران نفر مى‏رسد. در اين جا به نام برخى از صحابه مشهور آن حضرت اشاره می‏شود:
1. على بن ابى‏طالب (ع)
2. ابوطالب بن عبد المطلب.
3. حمزة بن عبدالمطلب.
4. جعفربن ابى‏طالب.
5. عباس بن عبدالمطلب.
6. عبداللّه بن عباس.
7. فضل بن عباس.
8. معاذبن جبل.
9. سلمان فارسى.
10. ابوذر غفارى
11. مقداد بن اسود.
12. بلال حبشى.
13. مصعب بن عمير.
14. زبير بن عوام.
15. سعد بن ابى وقاص.
16. ابو دجانه.
17. سهل بن حنيف و ...

دوشنبه 28 صفر، بنا به روايت بيشتر علماى شيعه و دوازدهم ربيع الاول بنا به قول اكثر علماى اهل سنّت، در سال يازدهم هجرى، در سن 63 سالگى، در مدينه بر اثر زهرى كه زنى يهودى به نام زينب در جريان نبرد خيبر به آن حضرت خورانيده بود

 مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى) در همان خانه‏اى كه وفات يافته بود. هم اكنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبى قرار دارد.

کارن آرمسترانگ" راهبه سابق یکی از کلیساهای شهر لندن و نویسنده کنونی، در حالیکه از بسیاری از نوشته‌های غربی شکایت دارد؛ در کتاب جدید خود "محمد؛ پیامبری برای زمان ما" تصویر جامع و کاملی از زندگی پیامبر و ترویج دین اسلام در اختیار مخاطب غربی گذاشته است.
آرمسترانگ که هم اکنون در لندن زندگی می کند، یک دو جین کتاب درباره ادیان مختلف از مذهب بودا گرفته تا تاریخچه های کوتاه از اسلام در پرونده‌ی کاری خود دارد.
او بر خلاف همکاران خود در این کتاب، با نگاه به جوانب مختلف زندگی پیامبر در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی نظامی، مخاطب خود را از خواب سنگین بیدار می کند.
كتاب «زندگي‌نامه ‌پيامبر اسلام» نوشته آرمسترانگ پرفروش‌ترين كتاب سالی آمريكا پس از حادثه 11 سپتامبر است. كتاب «زندگي‌نامه ‌پيامبر اسلام» در ده فصل نوشته شده است كه به ترتيب عبارتند از:محمد، دشمن محمد، انسان الهی، جاهليت، وحی، بشارت دهنده، آيات شيطانی، هجرت: راه جديد، جنگ مقدس، صلح مقدس و وفات پيامبر.  در هر فصلی نويسنده كوشيده است با تكيه بر منابعی كه مورد تأييد مسلمانان است، به خصوص قرآن، برهه‌ای از زندگانی پر بركت پيامبر را توضيح داده و تيرگي‌های آن را رفع كند.

حادثه مهم دیگری که پیش از بعثت رسول خدا (صلی اللهعلیه و آله و سلم) رخ داد که موقعیت ایشان را در دیده مردم مکه نشان می‌دهد، داستاننصب حجر الاسود است. همانطور که در تاریخ آمده است قبل از بعثت، خانه خدا - کعبه - مورد احترام و تقدس اعراب بود و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و برخی اجدادایشان به دور این مکان طواف می‌کردند.
سالی، سیلی در مکه جاری شد که باعثویرانی دیوارهای خانه خدا گشت. و قریش که زمامداری کعبه را به عهده داشتند، تصمیمبه مرمت آن گرفتند. آنها دیوارها را بالا بردند و هنگامی که خواستندحجرالاسود که سنگ مقدسی است در سر جای خود نصب کنند، بین این که افتخار نصب این سنگمقدس نصیب چه قبیله‌ای شود میان آنها اختلاف پیش آمد .
بالاخره پیرمرد سالخورده‌ای کهمورد احترام قریش بود، پیشنهاد کرد که هر کسی را که ابتدا از در مسجد وارد شود بهداوری بپذیرند که این پیشنهاد مورد استقبال همه قرار گرفت.
در این هنگام بودکه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از در مسجد وارد شدند و بزرگان قریشامانتداری ایشان را تصدیق کرده و داوری ایشان را پذیرفتند. شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) سنگ رابرداشتند و آن را بر جای خود قرار دادند و با این داوری خردمندانه از خونریزی بزرگیجلوگیری می‌کردند.
این حادثه می‌رساند که با این که پیامبر در هنگام وقوعاین ماجرا جوانی 35 ساله بودند، تا چه حد مورد احترام قریش و دیگران بوده و همگی بهامانتداری و درستکاری و درایت ایشان تصدیق داشتند.

مدت رسالت و زمامدارى حضرت محمد (ص): از 27 رجب سال چهلم عام الفيل (610 ميلادى)، كه در سن چهل سالگى به رسالت مبعوث شده بود، تا 28 صفر سال يازدهم هجرى، كه رحلت فرمود، به مدت 23  سال عهده‏دار امر رسالت و نبوت بود. حضرت محمد (ص)  علاوه بر رسالت، به مدت ده سال امر زعامت و زمامدارى مسلمانان را پس از مهاجرت به مدينه طيبه بر عهده داشت.